1200 90

«Я бы поучаствовала в строительстве велогаража». Спросили у минчан, как и где они хранят свои байки

Сегодня из каждого утюга вещают о хищениях велосипедов, дают рекомендации, где и как правильно их хранить, чтобы не бежать потом в милицию и не писать заявление о краже. Однако все равно находятся простофили, которые уверены: их это не коснется. О том, как минчане заботятся о сохранности своих байков — в материале корреспондента агентства «Минск-Новости».

img 6458

В Ленинском районе одна молодая особа пристегнула велосипед к дереву неподалеку от своего дома и лишь спустя три дня решила им снова воспользоваться. И тут оказалось: а байк-то увели! В милицию гражданка поначалу не обращалась, решив провести собственное расследование — пообщаться с соседскими бабушками, которые собираются на лавочках у парадных, попросить просмотреть записи камер видеонаблюдения, установленных в непосредственной близости от места хищения… И ее расследование принесло результат.

Один подросток вспомнил, что видел какой-то велосипед у дяди Васи из соседнего дома, слывшего в округе большим любителем горячительных напитков. Девушка со своим молодым человеком прямиком направилась к нему. Мужичок отпираться не стал и проводил пару на балкон, где стоял аккуратно прикрытый пледом ее велосипед. Правда гражданин категорически отрицал свою причастность к краже — мол, нашел байк брошенным на улице и решил о нем позаботься. А ведь в его словах была доля правды: с чужим транспортным средством он обошелся куда более бережно, чем его хозяйка.

Возмущенная девушка обратилась в милицию, оценив стоимость байка в 800 рублей. В отношении 50-летнего дяди Васи возбудили уголовное дело за кражу.

Вместе с участковым инспектором ИДН Ленинского РУВД Ильей Евтушенко решили пообщаться с подростками и узнать, как они заботятся о сохранности своего двухколесного транспорта.

img 6491

По велодорожке на ул. Якубова катались два восьмиклассника. Саша рассказал, что оставляет байк в велогараже на ул. Козыревской.

Удобно, не нужно тащить его в квартиру, а ставить в подъезде, даже пристегнув замком к периллам, я бы не рискнул — у моего двоюродного брата так украли велосипед, — поделился парень.

Матвей же беспечно оставляет свой транспорт под лестницей в парадной.

img 6420

— Да у нас так все делают — там и велосипеды, и коляски, и самокаты, — говорит парень. — Не думаю, что кто-то решится его украсть — на подъезде ведь установлена камера видеонаблюдения. Докатаю сезон, отец велик на дачу отвезет.

Однако Илья Романович не согласился со школьником и показал ему на своем телефоне видео, как злоумышленник похищает из подъезда велосипед, натянув на голову капюшон. Было заметно: парень впечатлился и задумался.

Еще двоих старшеклассников-велолюбителей мы встретили у одного из продмагов в Серебрянке.

— Пойдем вместе в магазин, — предлагал парнишка.

Не могу: я же не оставлю вел без присмотра, — ответил его приятель.

img 6448

Оказалось, у него даже нет велозамка — он ставит байк в общем тамбуре. Друг нашел решение быстро, пристегнув оба велосипеда своим тросовым замком. Сотрудник милиции порекомендовал парню не надеяться на авось и все же задуматься о сохранности имущества.

А вот мама с дочкой возвращаются с велопрогулки — мы их встретили возле дома на ул. Якубова.

— Наша семья очень активная: летом — вело, зимой — лыжи, — говорит Ольга. — Храним байки дома, на балконе. Безусловно, есть определенные неудобства с транспортировкой их на восьмой этаж, да и до балкона их приходится нести через всю гостиную. Я бы финансово поучаствовала в строительстве велогаража — жаль, они не так распространены в столице.

img 6466

В целях предупреждения совершения велокраж милиционеры просят граждан более внимательно относиться к сохранности имущества и не оставлять его без присмотра.

— Если необходимо припарковать велосипед на непродолжительное время, рекомендуется использовать противоугонные устройства (замки) и велосигнализацию. Оставляя транспорт, желательно забирать с собой все быстросъемное оборудование — велокомпьютер, насос, фонарь и т. д. Привлекательность такого разукомплектованного велосипеда значительно меньше, — рекомендует лейтенант милиции И. Евтушенко. — В случае длительного хранения необходимо оставлять байк в запираемом помещении. Как показывает практика, подъезды, даже оборудованные домофонами и видеонаблюдением, не всегда могут обеспечить их сохранность: злоумышленники без труда проникают в парадные, специальными приспособлениями перекусывают тросы и похищают велосипеды.

Также офицер настоятельно рекомендовал сохранять технический паспорт на велосипед, в котором указан идентификационный номер. Можно и самому промаркировать байк. Все это окажет существенную помощь при розыске его в случае хищения.

img 3548

— Также важно незамедлительно сообщать о таких кражах в милицию, ведь раскрыть преступление по горячим следам зачастую намного проще, — отметил сотрудник ИДН.

Фото автора

Смотрите также:

telegram
Yandex Zen logo
Goolge logo
ГІСТОРЫЯ АДНОЙ КАРЦІНЫ. «Пайшоў з жыцця з імем нашага песняра…». Апошні твор Барыса Аракчэева

Апошні твор жывапісца і педагога Барыса Аракчэева — «Янка Купала ў гады Вялікай Айчыннай вайны». Пасля ягонай смерці малодшая дачка — мастак, ілюстратар дзіцячых кніг, куратар Аксана Аракчэева ў 2014 годзе падарыла Дзяржаўнаму літаратурнаму музею Янкі Купалы карціну і два эскізы. Якую гісторыю скрывае ваеннае палатно з выявай беларускага песняра — у матэрыяле карэспандэнта агенцтва «Мінск-Навіны».

izobrazhenie viber 2024 11 27 11 53 29 896

Настаўнікі

Барыс Аракчэеў нарадзіўся ў Яраслаўлі, але сваё жыццё прысвяціў Мінску. Ён, пятнаццацігадовы юнак, сустрэў вайну ў роднай вёсцы Турбанава. Барыс — адзіны карміцель у сям’і. Бацькі не было ў жывых, маці — інвалід, два малодшыя браты і дзве сястры. Працаваў у калгасе, і ў канцы 1943 года дабіўся таго, каб яго прызвалі ў Чырвоную Армію. З Кірава ў 1944 годзе адправілі ў Беларусь. Служыў у Бабруйску, а пасля перамогі — чарцёжнікам аператыўнага ўпраўлення штаба Беларускай ваеннай акругі ў Мінску. У той жа час пачаў наведваць заняткі ў студыі Валянціна Волкава.

Аднойчы Барыс Аракчэеў пісаў эцюд у Цэнтральным дзіцячым парку імя Максіма Горкага. Да яго падыйшлі Валянцін Волкаў і Віталь Цвірка. Апошні сказаў: «Адзіны салдат піша, а мастакоў няма. Малайчына, паступай у вучэльню — дзверы адчынены». А яму яшчэ тры гады служыць…

Пасля дэмабілізацыі, восенню 1950 года, ён паступіў ў Мінскае мастацкае вучылішча (зараз — Мінскі дзяржаўны мастацткі каледж імя А. К. Глебава. — Прым. аўтара). Скончыў яго за тры гады — быў выдатнікам. Атрымаў вышэйшую адукацыю ў Мінскім тэатральна-мастацкім інстытуце (зараз — Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў. — Прым. аўтара), дзе ягонымі выкладчыкамі былі мастакі Віталь Цвірка і Валянцін Волкаў. Група будучых жывапісцаў была «шматгалосая». Разам з Барысам Аракчэевым вучыліся, стаўшыя пазней знакамітымі, нашы класікі — Леанід Шчамялёў, Віктар Грамыка, Мікалай Залозны, Аляксандр Сямілетаў…  На пленэрах Цвірка заўсёды казаў: «Самы галоўны наш настаўнік — прырода».

izobrazhenie viber 2024 11 27 11 56 38 755

Шмат палотнаў («На абпаленай зямлі», «Партызанская сям’я», «На заданне. Апошні наказ на дарогу») прысвечаны ваеннай тэме, бо юнацтва майстра прыпала на гады неверагодных выпрабаванняў. Адно з іх, знакавае, — «Янка Купала ў гады Вялікай Айчыннай вайны», над якім Б. Аракчэеў працаваў больш десяці гадоў.

— Мастак зрабіў два эскізы: у цёплай і халоднай колеравай гаме. У першым варыянце Янка Купала вельмі сумны, нягледзячы на вохрыстую, амаль сонечную палітру. Барыс Аракчэеў паказаў паэта ў вышыванцы, за яго спіной — савецкія войскі, якія адступаюць ад лініі фронту. На другім варыянце работы Купала больш бадзёры, з прыўзнятым настроем. Ён на сваім аўтамабілі праехаў убачыць наступленне савецкіх байцоў, — кажа вядучы навуковы супрацоўнік Дзяржаўнага літаратурнага музея Янкі Купалы Валянціна Ціханавецкая.

Апошні мазок

izobrazhenie viber 2024 11 27 11 53 26 726 1

У першай палове 1960-х Барысу Аракчэеву далі майстэрню. Мастацтвазнаўца Барыс Крэпак ў сваім матэрыяле, апублікаваным у кнізе «Барыс Аракчэеў. Бэз малюецца на шчасце», ўспамінае, што ў гэтым памяшканні яны за кубачкам гарбаты ці бакалам сухога віна шмат размаўлялі «пра час і пра сябе». Б. Крэпак піша: «Аднойчы ён раптам сказаў мне, што калі прыйдзе апошні час, то хацеў бы быць пахаваны менавіта ў Беларусі. Я тады замахаў рукамі: навошта такія журботныя думкі, калі ўсё жыццё наперадзе? А ён мякка ўсміхнуўся: «Ты занадта малады, каб гэта разумець. Жыццё — такая дзіўная штуковіна, калі не ведаеш, што з табой здарыцца заўтра».

Мне таксама пашчаслівілася пабываць у майстэрні, якая знаходзіцца на рагу вуліц Леніна і Інтэрнацыянальнай. На першым паверсе — адзін з самых знакамітых сталічных рэстаранаў, над вывеской якога — картуш з пажаданнем мінчанам Carpe diem («Лаві дзень»), а таксама мемарыльная дошка аўтарства скульптара і фатографа Яўгена Колчава. Від з вокнаў — цуд! Плошча Свабоды, Ратуша, вежы Свята-Духава кафедральнага сабора, гатэль «Еўропа»… Нездарма гэты жывапісны від стаў галоўным героем на палотнах «Вокны Мінска» мастачкі Аксаны Аракчэевай.

izobrazhenie viber 2024 11 27 11 56 39 300

izobrazhenie viber 2024 11 27 11 56 39 057

izobrazhenie viber 2024 11 27 11 53 34 591 1

Яна заварыла гарбату з мятай. У памяшканні цёпла і ўтульна (аж сыходзіць не хочацца!), на сценах — карціны, шмат кніг, эцюднік, на якім стаяла апошняя работа, і цікавыя рэчы, зробленыя рукамі яе таты. Напрыклад, вазы з карэйскай бярозы для пэндзлей, трохногі стул… Нібы дызайнер! А. Аракчэева захавала ўсё, што належыла мастаку. Рэчы ўсё памятаюць… Пад духмяную гарбату малодшая дачка падзялілася ўспамінамі.

— Тата даўно хацеў напісаць палотны, прысвечаныя Янке Купале. За дзесяць год да ставарэння твора ён рабіў эскізы. І вось гэты, у цёплай колеравай гаме, быў першым. Паглядзіце, які тут Купала… Не ў настроі. Ён прыехаў у Маскву як карэспандэнт. Праз пяць год тата вырашыў напісаць больш аптымістычнае палатно: як нашыя пайшлі ў наступ, — кажа А. Аракчэева.

У выніку Барыс Аракчэеў выбраў другі варыянт. Твор «Янка Купала ў гады Вялікай Айчыннай вайны» ён дапісваў да адкрыцця сумеснай з малодшай дачкой выставы «Усюды бачу моц жыцця. Янка Купала». Яе адкрыццё, як і планавалася, адбылося 22 сакавіка 2013 года. Але ўжо без мастака.

izobrazhenie viber 2024 11 27 11 56 39 657

А. Аракчэева добра памятае той жудасны вечар. Амаль па часах можа аднавіць яго.

— Была нядзеля, 10 сакавіка. Я пісала партрэт таты да нашай сумеснай выставы, а тата дапісваў карціну, прысвечаную беларускаму песняру. У 18:00 я скончыла працаваць над жывапісным палатном, а тата — над сваім. Мы ў аднолькавы час скончылі пісаць! Тата з мамай сабраліся ў краму — у суседні дом. Па ўспамінах мамы, ён апрануў куртку, абуўся. Паглядзеў яшчэ раз на работу, падыйшоў да яе і зрабіў адзін мазок. Быццам бы апошніІ бацькі пайшлі за прадуктамі. Яны заўсёды разам, усе 57 гадоў. А калі вярталіся, прыкладна ў 19 гадзін, тата ўпаў каля пад’езда — сэрца спынілася. Мой тата пайшоў з жыцця з імем нашага песняра. Гэта сімвалічна, — успамінае А. Аракчэева.

Зараз яна рыхтуе да выдання лісты Барыса Аракчэева да сваёй жонкі Галі, музы, як ён казаў.

Фото: архіў А. Аракчэевай і аўтара

Облачно и туманно будет в Беларуси 28 ноября

Облачная погода будет преобладать в республике 28 ноября, сообщает корреспондент агентства «Минск-Новости» со ссылкой на Белгидромет.

priroda pogoda gorod stolyarov 7 kopiya

По данным синоптиков, в четверг по стране сгустится слабый туман. Местами возможны небольшие кратковременные осадки в виде дождя и мокрого снега. На дорогах образуется гололедица.

Ветер ожидается южный, юго-западный, 4–9 м/с.

Температура воздуха ночью будет колебаться от –3 °С до +3 °С.

Днем столбики термометров в Гомеле покажут 0… +2 °C, в Могилёве и Витебске — +1… +3 °C, в Минске воздух прогреется до +4 °С, в Бресте и Гродно — до +6 °С.